ទិដ្ឋភាពកោះប៉ែនខេត្តកំពង់ចាម ពេលសុរិយាជិតអស្តង្គត
កំពង់ចាម៖
ឆ្លងកាត់ស្ពានឫស្សីដ៏វែងអន្លាយ អ្នកដំណើរនឹងទៅដល់កោះប៉ែន
ដែលស្ថិតនៅជិតពាក់កណ្តាលទន្លេមេគង្គ។ កោះនេះ
មានឆ្នេរខ្សាច់ធំល្មម និងមានរៀបចំជារោងប្រក់ស្បូវ
កន្លែងអង្គុយកំសាន្ត ដើម្បីឲ្យភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិ
បានស្រូបយកខ្សល់អាកាសដ៏បរិសុទ្ធ និង គយគន់ទេសភាពទន្លេ
ព្រមទាំងទស្សនាស្ពានគីស្ស៊ូណាផងដែរ។ លើសពីនេះ
នៅពេលសុរិយារៀបអស្តង្គត ធ្វើឲ្យកោះប៉ែនដ៏ល្បីល្បាយមួយនេះ
កាន់តែមានទេសភាពស្អាតមួយកម្រិតទៀត។
អ្វីដែលខ្ញុំស្ញើចសរសើរនោះគឺ សំណង់ស្ពាននេះត្រូវបានសង់ឡើងអំពីឫស្សីទាំងស្រុង ហើយនៅពេលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ សំឡេងសន្ធឹកស្នូរឫស្សីសង្គៀតគ្នា បានលាន់ឮលប់ទៅលើសំឡេងម៉ូតូទៅទៀត។ ជាចំងល់របស់ខ្ញុំគឺថា ប្រសិនបើស្ពាននេះបាក់ ធ្វើអោយធ្លាក់ឡានអ្នកដំណើរចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេភ្លុងទៅ… តើម្ចាស់ស្ពានទទួលខុសត្រូវយ៉ាងម៉េចដែរ?… ឬមួយក៏សុំរួចខ្លួន ដូចពួកផ្ញើឡាន-ម៉ូតូនៅស្រុកអំពេញដែរឬយ៉ាងណា?… ហេតុនេះ ខ្ញុំថាយកល្អ នៅលើស្លាកប្រកាសឯគល់ស្ពាន, ម្ចាស់ស្ពាននេះគួរតែសរសេរបញ្ជាក់ថែមទៀតដាក់ថា៖«បើធ្លាក់ម៉ូតូ និងរថយន្តចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេ យើងខ្ញុំមិនទទួលខុសត្រូវឡើយ…» អាហ្នឹងបានច្បាស់…។
សំរាប់ខ្ញុំ ពេលឈរនៅលើស្ពានឫស្សីកោះប៉ែន ហើយក្រឡេកមើលទៅស្ពានបេតុង គីហ្សូណា ដែលសណ្តូកខ្លួនទៅរកច្រាំងទន្លេបិទ គឺហាក់ដូចជាខ្ញុំកំពុងតែសំឡឹងមើលទៅយុគសម័យដ៏ទំនើបជឿនលឿនមួយ… ហើយពេលដែលខ្ញុំមើលមកស្ពានឫស្សីដែលកំពុងសណ្តូកខ្លួន លូនទៅរកឆ្នេរកោះប៉ែន កន្លែងដែលខ្ញុំកំពុងឈរនេះវិញ គឺខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងយុគថ្មរំលីង យ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ។
អ្វីដែលខ្ញុំស្ញើចសរសើរនោះគឺ សំណង់ស្ពាននេះត្រូវបានសង់ឡើងអំពីឫស្សីទាំងស្រុង ហើយនៅពេលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ សំឡេងសន្ធឹកស្នូរឫស្សីសង្គៀតគ្នា បានលាន់ឮលប់ទៅលើសំឡេងម៉ូតូទៅទៀត។ ជាចំងល់របស់ខ្ញុំគឺថា ប្រសិនបើស្ពាននេះបាក់ ធ្វើអោយធ្លាក់ឡានអ្នកដំណើរចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេភ្លុងទៅ… តើម្ចាស់ស្ពានទទួលខុសត្រូវយ៉ាងម៉េចដែរ?… ឬមួយក៏សុំរួចខ្លួន ដូចពួកផ្ញើឡាន-ម៉ូតូនៅស្រុកអំពេញដែរឬយ៉ាងណា?… ហេតុនេះ ខ្ញុំថាយកល្អ នៅលើស្លាកប្រកាសឯគល់ស្ពាន, ម្ចាស់ស្ពាននេះគួរតែសរសេរបញ្ជាក់ថែមទៀតដាក់ថា៖«បើធ្លាក់ម៉ូតូ និងរថយន្តចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេ យើងខ្ញុំមិនទទួលខុសត្រូវឡើយ…» អាហ្នឹងបានច្បាស់…។
សំរាប់ខ្ញុំ ពេលឈរនៅលើស្ពានឫស្សីកោះប៉ែន ហើយក្រឡេកមើលទៅស្ពានបេតុង គីហ្សូណា ដែលសណ្តូកខ្លួនទៅរកច្រាំងទន្លេបិទ គឺហាក់ដូចជាខ្ញុំកំពុងតែសំឡឹងមើលទៅយុគសម័យដ៏ទំនើបជឿនលឿនមួយ… ហើយពេលដែលខ្ញុំមើលមកស្ពានឫស្សីដែលកំពុងសណ្តូកខ្លួន លូនទៅរកឆ្នេរកោះប៉ែន កន្លែងដែលខ្ញុំកំពុងឈរនេះវិញ គឺខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងយុគថ្មរំលីង យ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ។
Comments
Post a Comment